---

Dit verhaal van de “vrome pater” herinnert ons eraan dat ware rijkdom niet ligt in materiële bezittingen, maar in een diep geworteld geloof, de kracht van het gebed en de liefde voor onze medemensen. Het herinnert ons eraan dat in de stilte en de eenvoudige genoegens van het leven we de ware aanwezigheid van God kunnen ervaren.

---

Er was eens een pater die zijn dagen in soberheid doorbracht, volledig toegewijd aan zijn geloof en God. Hij leefde een eenvoudig leven, zonder wereldse verleidingen. Maar er was één moment in de week waarop hij zichzelf toestond te genieten: zijn zondagse sigaartje.

Op zondagochtend, na de drukte van de Mis, stak de pater zijn geliefde sigaar op. Hij vond vreugde in de zachte rook en de smaak die zijn zondagen vulden. Het was een klein pleziertje, een moment van ontspanning waarin hij zichzelf mocht verwennen. Terwijl hij genoot van zijn sigaartje, voelde hij een diepe dankbaarheid voor het leven dat hij leidde en voor de liefde die hij ontving.

Naast zijn dagelijkse taken als pastoor voelde de pater ook de behoefte om terug te keren naar het klooster. Eens per week begaf hij zich naar de serene omgeving van het klooster, waar hij deelnam aan de sobere gebedsdiensten en de stilte vond die hij zocht. Het was tijdens deze momenten van afzondering dat hij zijn sigaartje en de parochianen het meest miste.

In het klooster, omringd door de rust en de kalme gebeden van zijn medebroeders, voelde de pater zich dichter bij God dan ooit tevoren. Hij besefte dat zijn verlangen naar zijn sigaartje en de gemeenschap van de parochianen slechts kleine offers waren in vergelijking met de liefde en zorg die hij van God ontving. De stilte bracht hem innerlijke kracht en herinnerde hem eraan dat hij niet alleen was, maar dat God altijd voor hem zorgde en van hem hield.

Week in, week uit keerde de pater terug naar het klooster, waar hij zich onderdompelde in de gebeden en de stilte. Hij liet zijn gedachten tot rust komen en voelde een diepe verbondenheid met zijn geloof en zijn roeping. Het was tijdens deze momenten van eenzaamheid en bezinning dat hij de ware betekenis van zijn dienstbaarheid begreep.

Nu, in zijn oude dagen, geniet de pater nog steeds van zijn zondagse sigaartje. Terwijl hij rustig in zijn stoel zit, denkt hij terug aan de vele jaren van toewijding en dienstbaarheid. Hij is dankbaar voor de lessen die hij heeft geleerd, voor de momenten van stilte en gebed die hem kracht hebben gegeven en voor de wetenschap dat God altijd voor hem heeft gezorgd en van hem houdt.

Hoewel zijn lichaam zwakker is geworden en zijn tred trager, blijft de pater vastberaden om zijn geloof levend te houden. Hij heeft geleerd dat het niet draait om de wereldse verlangens die hij soms koestert, maar om de diepe verbondenheid met God en het dienen van zijn medemensen.

De parochianen koesteren nog steeds hun geliefde pater en bezoeken hem regelmatig. Ze brengen verhalen en herinneringen met zich mee, en samen delen ze momenten van vreugde en verdriet.

In de rustige avonduren, wanneer de dag overgaat in de nacht, sluit de pater zijn ogen en voelt hij de vredige aanwezigheid van God om zich heen. Hij bidt voor zijn parochianen, voor zijn medebroeders in het klooster en voor de wereld als geheel. Hij is dankbaar voor de genade die hem altijd heeft bijgestaan en voor het voorrecht om een dienaar van God te zijn.

Terwijl de rook van zijn sigaar langzaam opstijgt, vult de kamer zich met een serene sfeer. De pater voelt zich vervuld van vrede en tevredenheid. Hij weet dat zijn tijd op aarde binnenkort zal eindigen, maar hij is klaar om zijn reis voort te zetten naar de eeuwigheid, in de wetenschap dat zijn leven een diepgaande betekenis heeft gehad.

Pastoor Geudens